بررسی رابطه بین توانمندی روان‌شناختی و رضایت شغلی (مورد مطالعه: سازمان امور مالیاتی)

از دیدگاه توانمندی روان‌شناختی، آگاهی از میزان توانمندی کارکنان یا باورها و احساسات روانی افراد از شغل و سازمان و عوامل افزایش دهنده و تضعیف کننده این باورها و احساسات می­تواند گامی در جهت رضایت شغلی و بهبود بهره­وری نیروی انسانی باشد. بدین ترتیب هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین توانمندی روان‌شناختی با میزان رضایت شغلی در سازمان امور مالیاتی است. مطالعه حاضر بر مبنای روش تحقیق توصیفی ـ پیمایشی و با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای نسبی از جامعه آماری تحقیق که شامل کارشناسان مالیاتی (ممیز، سر ممیز و ممیز کل) با استفاده از دو پرسشنامه انجام گردیده است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T تک متغیره و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته­های آماری نشان می­دهد که رضایت شغلی با میانگین 134/3 در وضع نسبتاً مطلوبی قرار دارد اما با توجه به تحلیل پرسشنامه­ها می­توان دریافت که بیشترین نارضایتی مربوط به عوامل بیرونی رضایت شغلی بوده است. میانگین توانمندی روان‌شناختی (040/3) بیانگر این است که این عامل در سازمان از سطح نسبتاً مطلوبی برخوردار است. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین توانمندی روان‌شناختی و رضایت شغلی در سازمان امور مالیاتی رابطه معناداری وجود دارد. نهایتاً نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که از بین متغیرهای توانمندی روان‌شناختی، دو عامل خودمختاری و اعتماد با تغییرات نمرات رضایت شغلی رابطه معنی­دار دارد. با توجه به محرز شدن رابطه بین توانمندی روان‌شناختی و رضایت شغلی در سازمان امور مالیاتی، پیشنهاد می­گردد این سازمان شرایطی را فراهم آورد که کارکنان 1-شغل خود را با ارزش تلقی نموده و علاقه درونی نسبت به آن داشته باشند. 2- به توانایی و ظرفیت خود برای انجام وظایف محوله اعتقاد داشته باشند. 3- دارای حق انتخاب، آزادی عمل و استقلال در محیط کار باشند. 4- در تصمیم­گیری­ها مشارکت داشته باشند. 5- به یکدیگر احساس اعتماد و علاقه­مندی داشته باشند.